Stworzył trzy genialne filmy na spółkę ze swoim nadwornym scenarzystą - Guillermo Arriaga. Każdy z tych filmów nasuwa liczne refleksje i myśli (oczywiście osobom nieco światłym, bo niektórzy odrzucają tą formę kinematografii po części nie rozumiejąc jej). Pozostawiają wewnętrzną pustkę u widza, który płacze w sobie współczując wykreowanym bohaterom. Alejandro mąci w głowach odbiorców specyficznym dla swojej twórczości montażem, niechronologicznym układem scen i zdarzeń. Ale czy potrafi zrobić coś innego? Trzy jego wielkie filmy są świetne, ale oby się nie przejadł w tego typu oryginalnym stylu i sposobie wyrażania siebie. Czekam na więcej..