Niestety za długi, wiele scen można było wyciąć (choćby ten nastolatek, którego del Toro pouczał zupełnie zbędny, wątek nic nie wnosił), a tytuł z d u p y. Pierwsza połowa, do momentu aż Penn nie poznaje się z Watts, w miarę solidna, potem zaczyna się fabuła jak z jakiegoś wtorkowego serialu. Wątek religijny w wykonaniu de Toro przesadzony, jak z groteski prawie - facet nie mówi i nie myśli o niczym innym, tylko o Bogu. Scenariusz ma słabe, schematyczne dialogi, np. pielęgniarka do Watts: -Jest pani w ciąży. A Watts robi zdziwioną minę i co mówi? -Jest pani pewna? Takich aż do bólu schematów jest masa, np. gdy Penn z niezadowoleniem patrzy na narkotyki Watts, bierze je do ręki, operator pokazuje nam minę Penna, jakby to było takie potrzebne. Albo gdy próbuje uspokoić Watts mówiąc do niej... "uspokój się" - jak to zobaczyłem, to aż miałem ochotę dać mu w mordę.

Wady aktorstwa: słaby (jednominowy) Penn - nudny jak flaki z olejem. Zalety: dobry del Toro, choć źle prowadzony jak wyżej wspomniałem. Znakomita Watts - najjaśniejszy punkt filmu, bez niej byłaby ocena gorsza.

Ogólnie: mocno niedopracowany głównie przez nijaką postać Penna i przerysowanego del Toro. Wątek wypadku i potem radzenia sobie z tą sytuacją - na plus. Zakończenie - raczej na minus, nie przekonało mnie, zbyt sztuczne. Reżyser próbował wspomnianą schematyczność scenariusza ratować zmianą kolejności wydarzeń, ale to był sztuczny zabieg.

Ocena obiektywna: 5/10.